De aloude strijd der regentaten en licentiaten

NOTE: This blogpost is in Dutch! ​Zo'n week geleden kwam ik op Facebook een gedeeld artikel uit Het Belang van Limburg tegen. Een krant die me al 21 jaren eerder onbekoorlijk leek, mits ik niet ergens in de verre steppes der Limburgie woon. Tot dat ene moment - je kent het wel: je klikt uiteindelijk toch op de link terwijl je zoveel andere prioriteiten te schrappen hebt op je to do-lijst - waarop ik het artikel las EN de lezersbrieven bij het artikel ontdekte. Een ware openbaring bracht me het licht. Het artikel in kwestie bracht de persoonlijke brief van een leerkracht , geschreven naar Onderwijsminister Hilde Crevits, in het daglicht. Een brief die me deed nadenken over mijn aankomende toekomst waarin ik zelf een leerkracht zal zijn. Net zoals de dame, de schrijfster van de brief, een regentaat dus (of een regent. Kies zelf maar hoe je het wilt benoemen.). Haar bekommernissen en het zuchtje motivatie dat ze nog overhoudt omtrent lesgeven in deze tijden van kommer en kwel, brachten me oog in oog met de echte realiteit. De realiteit waarin leerkrachten ondergewaardeerd worden, waarin vaste benoemingen eeuwen moeten duren en waarin "het loonverschil tussen regentaten en licentiaten met geen logica te beredeneren valt" (aldus Evelien Cox, auteur der ministerbrief). En oh ja, een realiteit waarin leerkrachten meer op hun luie achterwerk kunnen zitten dan dat ze effectief moeten werken. Yeah, right, kom jij maar eens leerkracht spelen dan. Voor zij die het na deze eeuwenlange discussies en verwijten nog niet zouden doorhebben: een leerkracht is GEEN leerkracht. Leraren zijn opvoeders (ja, die puberteit van jullie kinderen moeten zij dus het meest doormaken), psychologen, organisatoren (probeer maar eens een les voor te bereiden voor een klasgroep met vijf kinderen met leerproblemen en 50% anderstaligen. I would be pleasantly surprised, dear Sir/Madam.), vakinhoudelijke experten, coachen en dit lijstje kan nog even verder gaan. En TOEN, toen kwam, wee o wee, het antwoord van een licentiaat in de vorm van een lezersbrief. Een gepensioneerd germanist (hoe heerlijk dat hij zichzelf nog steeds zo benoemt) neemt het tegenwoord. Een ware opborreling van strijdkreten galmt door zijn 'Boe, regent, boe!'-speech. Ik zou het eerder een ineenhakking van de regentaten noemen, maar het is maar hoe je het zelf wilt bekijken. Meneer Germanist heeft het over de driejarige bachelors, die regentaten gevolgd hebben, als tamme studies in vergelijking met die lastige, vakinhoudelijke masterstudies (Hier GEEN verwijt of sarcasme vanuit mijn opinie, ik kan hier zeker in komen!) en dat extra zotte lerarenopleidingsjaar (wat een zweetdruppels brengt dat wel niet teweeg!). Hij heeft het over regentaten die gewoonweg geen talent en doorzettingsvermogen hebben om gewoon 'die enkele jaartjes verder te studeren' en te bewijzen dat 'ze dan pas leerkracht zijn'. En oh ja, vergeet die intelligentie niet, want daar blijken regentaten ook niet over te beschikken (aka 'ze zijn dom'). Nog zo'n frappante hersenkronkel was zijn mening over de vakinhoud. Wij, regentaten, begrijpen de leerstof niet die we moeten geven aangezien we niet genoeg kennis en bagage hebben. Tiens, ik herinner me nu toch precies al welgeteld meer dan vier examens voor elke Vakstudie van mijn beide onderwijsvakken Nederlands en Engels (geeft dus acht examens in totaal!). En, tiens, die vakken stonden toch ook het meeste studiepunten? En, moh zeg, we moeten dat toch elk semester gewoonweg telkens opnieuw onder de knie hebben? Van weinig kennis en bagage gesproken. Je begrijpt intussen wel waar zijn reactie op Evelien Cox naartoe gaat: regentaten zijn het waard wat ze verdienen. Last but not least: een regentaat gaat in zijn eigen lezersbrief in de aanval tegen Guido De Germanist! Aangezien deze heer letterlijk de woorden uit mijn mond neemt, laat ik hem liever zelf aan het woord: "Superieure licentiaat is niet per se goede leerkracht." ​Wel wil ik aan zijn stuk nog het volgende toevoegen: Mijn studies (Bachelor Leerkracht Secundair Onderwijs) leggen de nadruk op praktijkgericht lesgeven: hoe omgaan met verschillen tussen leerlingen; hoe leerlingen begeleiden in hun leerproces tot autonome jongvolwassenen enz. De nadruk op ons gedifferentieerd didactisch handelen ligt hoog en net dat is in een samenleving als vandaag uiterst belangrijk. Pure droge kennisoverdracht werkt niet. De effectieve en succesvolle manier waarop je die kennisoverdracht overbrengt en jongeren warm maken om te leren, DAT WEL. Ergens diep vanbinnen geloof ik niet dat 1 jaartje Lerarenopleiding na universitaire studies hier tegemoet aan kan komen. Je leert pas iets uit ervaring, uit het toepassen in de praktijk. Je leert pas iets uit het vallen en opstaan, die wij, als studenten in een professionele bachelor der lerarenwording, telkens opnieuw en succesvol doen in die dagen, weken en maandenlange stages verdeeld over drie jaren. By the way, Guido, ooit er al eens aan gedacht dat sommige regentaten bewust kiezen voor het regentaat omdat ze bewust met die leeftijdsgroepen willen werken? Wel, er zit hier zo eentje voor je! Maar mocht je nog niet volledig overtuigd zijn, dan legt Inge Duimel (een professor aan de universiteit van Maastricht met een loopbaan om U tegen te zeggen) het nog even voor je uit in deze openbaring: "Regenten zijn niet te dom, maar kiezen bewust voor jongere doelgroep." ​ Bedankt. -Maple Juice- Brief aan Minister Crevits door Evelien Cox: Lerares schrijft brief naar minister Crevits over de onderwaardering van haar beroep. Lezersbrief door Guido De Germanist: "Het eerlijkst zou zijn dat leraars vergoed worden naawerkuren en vakbekwaamheid." ​