De laatste tijd is me opgevallen hoe kranten, magazines, zelfhulpboeken en blogs vol komen te staan met de zoektocht naar geluk en hoe ikzelf verward geraakte in mijn eigen zoektocht naar geluk door me voortdurend af te vragen: 'Wat maakt me nu eigenlijk echt nog dolgelukkig?'
Een zoektocht die naar mijn mening alleen maar leidt tot met je gezicht hard terechtkomen tegen een muur.
Want ja, gelukkig zijn is belangrijk, zeker waar. Maar gelukkig zijn volgens de normen van deze maatschappij? Nee, bedankt.
Ik vat even samen wat gelukkig zijn inhoudt in deze huidige Westerse wereld:
- Gelukkig zijn is omringd zijn door oneindig veel vrienden. (ja, want die 400 vrienden op Facebook zijn dan ook echt je vrienden)
- Gelukkig zijn is altijd en overal online zijn. (ja, want een leven in de realiteit is zo overrated)
- Gelukkig zijn is het perfecte (online) leven leiden: ambitieuze carrière hebben, perfect gezin hebben, flawless look hebben, bereikbaar en succesvol zijn op tienduizend sociale media, energievol zijn, sportief en wondermooi zijn. (juist ja, een perfecte god/godin bestaat echt!)
- Gelukkig zijn is nooit ongelukkig zijn. (ja, want ik ben een robot die maar 1 emotie kent)
- Gelukkig zijn is alles zelf kunnen oplossen. (ja, want ik ken de oplossing voor alle problemen in de wereld)
- Gelukkig zijn is continu streven naar meer. (ja, want meer is zeker beter)
- Gelukkig zijn is multitasken op zo'n manier dat je kan werken en boodschappen doen tegelijk. (ja, want ik heb tien handen, vier benen en zes ogen)
- Gelukkig zijn is je emoties faken. (ja, want vals is beter dan echt)
- Gelukkig zijn is ... (gewoon niet meer van deze tijd)
Noem jij het bovenstaande kenmerken van geluk en gelukkig zijn?
Ja? Jij verdient meteen een dikke pak slaag op je achterwerk!
Nee, nee en nog eens een dubbel dikke nee. Dat heet niet gelukkig zijn, allesbehalve.
Zoals je merkt, kan ik me enorm ergeren aan wat de maatschappij ons oplegt: van hoe we ons leven moeten leiden tot zelfs hoe we onszelf mogen uiten.
Oke, er moeten inderdaad grenzen zijn voor gedrag, maar moeten we daarvoor allemaal breinloze robotjes worden die meegaan met de stroom?
Elke dag loop ik wel eens met mijn hoofd vlakaf tegen de muur en dat is niet erg. Dat hoort bij het leven, want nee, mijn leven is totaal niet perfect.
Een perfect leven heeft niemand en toch, het is zo aanlokkelijk om jezelf en je omgeving de perfecte filter te geven op Instagram. (ik ben ook schuldig!)
Zelf ben ik een enorm emotioneel en gevoelig persoon, maar de ruimte om die emotie te uiten vind ik vaak niet, enkel binnen de vier muren van mijn familie en een paar vrienden.
Maar mezelf uiten zoals ik diep vanbinnen, in mijn kern, ben; toon ik amper (woeps, geheimpje verklapt). Belachelijk misschien om me zo te verbergen, maar ik voel gewoon geen vrijheid of plaats in deze maatschappij om mezelf kwetsbaar op te stellen. Onze wereld draait namelijk om meningen, kritieken en verwijten om toch maar jouw stem te laten horen (helaas vaak op de verkeerde manier).
Hoewel ik zelf gebruik maak van Facebook, Instagram en tal van nieuwsapps, kan ik gemakkelijk wijzen naar de brekers van ons geluk: de (social) media.
Ze leggen ons 'normen' op, gooien 'hun wetten' in ons gezicht en noemen ons 'watjes' als we niet volgen. Ideale manier om gelukkig te worden, toch?
Maar net daardoor, door al deze idealen die als kippen zonder kop rond onze oren vliegen, verliezen we de onderliggende betekenis van geluk en vergeten we hen, die mensen, dat klein beperkt groepje mensen, die er echt zijn voor ons en die maar 1 doel hebben: ons gelukkig maken.
Denk er eens over na:
- Wie maakt jou echt gelukkig? Wanneer heb je hem/haar/hen voor het laatst gezien/gesproken?
- Wat maakt jou echt gelukkig? Neem je vaak de tijd om je hierop te focussen?
- Ben je een slaaf van je social media apps geworden? Ben je voortdurend geneigd om alles online te checken: wie doet wat wanneer en waar?
- Heb je het gevoel dat je ook gelukkig kan zijn met minder ballast?
- Vind jij dat je een perfect leven moet leiden? En zo ja, wat houdt perfect in voor jou?
- Kan jij een definitie geven van gelukkig zijn?
Ik kan nog wel een paar uren of dagen doordraven over deze kwestie, maar ik hoop dat je mijn point wel snapt intussen.
Gelukkig zijn: ik ben er zelf nog niet helemaal aan uit wat het nu betekent. Dat is erg, besef ik net, dat ik niet weet wat gelukkig zijn echt is.
Ons hoofd wordt zodanig gebrainwasht dat zelfs een begrip als geluk een compleet verkeerde nuance krijgt en ons doet twijfelen over onszelf.
Wel, maatschappij, er is dringend werk aan de winkel als je ons, de millenials, nog aan het werk wilt zien tot aan ons 80ste, vredig, perfect, maar vooral:
GE.LUK.KIG.
Maple Juice out.
Lots of love,
MJ